خواص خربزه

خربزه میوه ای شیرین، لذیذ و گواراست که انواع گوناگونی دارد و بهترین آن خربزه خراسان است.رسول گرامی اسلام (ص) در بیان خواص خربزه فرموده اند: خربزه از زینت های زمین است، آب آن از رحمت الهی، و شیرینی آن از بهشت است. از امام علی علیه السلام نقل شده است خوردن خربزه، مثانه را پاک و سنگ مثانه را آب می کند و ادرار را افزایش می دهد. خربزه سرشار از ویتامین هایA ،D وC و سلولز است. قسمت هایی از این میوه که در تغذیه و پزشکی استفاده می شود، عبارت اند از: گوشت، تخم و پوست میوه.
خربزه دارای ویتامین A است، از این رو درترمیم و تجدید سلول های بدن نقش دارد. خربزه به دلیل داشتن ویتامین a برای تقویت بینایی، خون سازی و تقویت سیستم ایمنی بدن بسیار مفید است
خربزه با داشتن خاصیت ادرارآور بودن در بیماری های سنگ کلیه و مثانه مفید است؛ دراین بیماری ها باید نمک و فلفل کمتر خورده شود. در واقع، خربزه به دلیل دارا بودن پتاسیم بسیار مدر بوده لذا باعث دفع مواد زاید و سموم موجود در خون شده و به فعالیت و شستشوی مثانه و کلیه‌ها کمک کرده و از احتباس ادرار و سنگ مجاری ادرار ممانعت می‌کند.
اگر گوشت خربزه را له کنید و به صورت مرهم روی سوختگی های سطحی پوست بدن بگذارید، آن را معالجه خواهد کرد. دلیل این امر آنست که گوشت خربزه یک ماده ضد تورم به شمار می‌‌رود.
تخم خربزه برای سرفه حاد، درد سینه و حلق و تب های شدید مفید است. مغز تخم خربزه ی بو داده طبیعت گرم دارد و دارای خاصیت ادرار آور، نرم کننده و افزایش دهنده میل جنسی است. تخم خربزه طبیعت گرم داشته و دارای چربی، پروتئین، آهن و ویتامینE است و مانند تخم کدو ادرارآور، پاک‌کننده کلیه، مثانه و کبد، مسکن سوزش مجاری ادرار، ملین و افزایش‌دهنده میل جنسی است. همچنین خوردن ۸ گرم دم کرده ی پوست خشک شده ی خربزه ، سنگ مثانه را دفع می کند.
خربزه باعث افزایش شیر در زنان شیرده می شود. خربزه برای اشخاص مبتلا به سل ریوی و کم خونی مفید است. خربزه، رنگ چهره را روشن می کند و بیماری استسقاء ( احساس تشنگی دائمی ) را درمان می نماید.
خربزه چون دارای قند است بسیار چاق‌کننده بوده و تاثیر مفیدی در مبتلایان به سل و یا کم‌‌خونی ایجاد می‌کند. خربزه به واسطه آب زیاد، مواد قندی را فورا جذب خون کرده به همین سبب باعث بالا رفتن قند خون و رفع خستگی و گرمازدگی می‌گردد. در میان مواد قندی و معدنی خربزه آنزیم‌هایی وجود دارد که سرعت هضم غذا را زیاد کرده بدین لحاظ در کودکان موجب افزایش اشتها و فعالیت و رشد سلول‌های بدن و در سالمندان به فعالیت سلول‌‌های دستگاه گوارش و در نهایت رفع سستی و بی‌‌حالی منجر می‌شود.
خربزه به دلیل مواد فیبری و به خاطر وجود طعم و اسانس‌هایی که دارد یک محرک قوی شیمیایی برای دستگاه گوارش است لذا بسیار ملین بوده و مصرف آن برای مبتلایان به نقرس، رماتیسم، بواسیر و خصوصا برای کسانی که از یبوست رنج می‌برند، بسیار توصیه می‌شود. همچنین این میوه تاثیر خاصی در تخلیه میکروب و عفونت‌های موجود در روده‌ها دارد.

احتیاط لازم در مصرف خربزه:
• مصرف زیاد خربزه باعث نفخ می شود، در نتیجه در ناحیه معده و روده ایجاد درد می نماید.
• باید خربزه را بعد از غذا مصرف نمود، زیرا در غیر این صورت تولید اسهال و ورم روده می کند.
• خوردن خربزه کال در کسانی که معده ضعیف دارند، تولید اسهال می کند. همچنین خلط را می افزاید و برای سینه درد و سرماخوردگی مضر است.
• قند موجود در خربزه از نوع گلوکز و لولوز بوده فورا جذب خون شده و به همین سبب باعث بالا رفتن سریع قند خون می‌شود. لذا مبتلایان به دیابت و افراد دارای اضافه وزن نباید آن را مصرف نمایند.
• این میوه برای سینه درد و سرماخوردگی بسیار مضر است و باعث تب های صفراوی می شود. زیاد خوردن آن هم تولید گرمی می کند.
• خوردن خربزه به همراه عسل خطرناک و مضر است. افراط در خوردن خربزه تولید ورم روده می کند.
بهترین زمان مصرف خربزه در میان دو وعده غذایی می‌باشد و علامت خربزه خوب آن است که سنگین و نسبتا سفت باشد و قسمت انتهای آن را چون کمی فشار دهید مختصری فرو رود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.