درباره ی شیرینبیان
شیرینبیان (Glycyrrhiza glabra)، که به فارسی مهَک گفته میشود، گیاهی خودرو از تیرهٔ سبزیآساها، بومی جنوب اروپا، شمال آفریقا و نواحی معتدل آسیا ست.در اکثر نقاط ایران خصوصاً در شهرستان اقلید و نواحی شرقی و شمال شرقی و همچنین آذربایجان به فراوانی میروید. برگهای آن مرکب است و از ۴ تا ۷ زوج برگ به اضافهٔ یک برگچهٔ انتهایی تشکیل یافتهاست که به سبب ترشح شیره، چسبندهاند. گلهایش مایل به آبی و میوهاش شامل ۵ تا ۶ دانهٔ مایل به قهوهای است.ریشه و ساقهٔ زیرزمینی آن مصرف دارویی دارد.ریشهها و ریزومهای این گیاه دارای پوستی قهوهایرنگ یا سیاه و مغز زردرنگ است.قسمت مورد استفاده شیرین بیان، ساقههای زیرزمینی و ریشههای گیاه است که دارای ترکیبات مختلفی است. مهمترین ماده ای که موجب شیرینی شیرین بیان می شود، ترکیب موجود در ریشههای گیاه به نام اسید گلیسریزیک است که ۵۰ برابر شکر شیرینی دارد. اسید گلیسریزیک با افزایش سن گیاه افزایش مییابد.
ترکیبات موجود در ریشه شیرین بیان برای مقابله با پوسیدگی دندان مفید هستند. همچنین خاصیت ضدمیکروبی داند، بنابراین میتوان از شیره این گیاه به عنوان ماده ضدپوسیدگی در محلولهای شستشوی دهان و نیز خمیر دندانها استفاده کرد.
خواص شیرینبیان
۱-مهم ترین خاصیت شیرین بیان که جدیدا کشف شده است، درمان زخم معده و سرطان معده است.
۲-این گیاه برای تقویت عمومی بدن مفید است و خوردن آن از پیری زودرس جلوگیری میکند و برای نرم کردن سینه موثر است.
۳-زخمها و تاولهای پوست را با دم کرده شیرین بیان شستوشو دهید تا زود خوب شوند.
۴-گیاه شیرین بیان ملین است و برای درمان سوء هاضمه و از بین بردن نفخ شکم مفید است.
۵-برای برطرف کردن زخم و التهاب دهان می توان ریشه شیرین بیان را مکید.
۶-این گیاه ورم معده را برطرف میکند و تنگی نفس را تسکین میدهد.
۷-اگر شیرین بیان را قبل از غذا مصرف کنید، برای لاغری موثر است.
۸-برای درمان موخوره، دم کرده شیرین بیان را به سر بمالید و برای رفع بوی بد زیر بغل و پا از برگ های شیرین بیان پماد درست کرده در این قسمتها بگذارید.
مضرات شیرینبیان
مورد خاصی تاکنون دیده نشده است.