موز

نام گیاه : موز

نام انگلیسی : Banana

نام علمی : Musa sapientum

خواص گیاه موز

از لحاظ ترکیبات شیمیایی طبق تحقیقاتی که مؤسسه ملی قلب به عمل آورده در موز دو ماده شیمیایی بسیار مهم به نام های سروتونین و نوراپی نفرین وجود دارد. سروتونین عضلات صاف روده ها را تحریک می کند و نوراپی نفرین برای معالجه برخی از انواع بیماری های قلبی کاربرد دارد
قندی که در موز وجود دارد بسرعت قابل جذب است
در صد گرم موز مواد زیر موجود است
انرژی ۱۰۰ کالری
آب ۷۰ گرم
پروتئین ۰/۸ گرم
چربی ۰/۲ گرم
قند ۶/۵ گرم
کلسیم ۸ میلی گرم
فسفر ۲۵ میلی گرم
آهن ۰/۷ میلی گرم
سدیم ۱ میلی گرم
پتاسیم ۳۷۰ میلی گرم
ویتامین آ ۱۹۰ واحد
ویتامین ب۱ ۰/۰۵ میلی گرم
ویتامین ب ۲ ۰/۰۶ میلی گرم
ویتامین ب ۳ ۰/۰۷ میلی گرم
ویتامین ث ۱۰ میلی گرم
موز از نظر طب قدیم ایران معتدل و تر است و خون را غلیظ می کند . موز انرژی زیادی دارد و چون نرم هست غذای خوبی برای کودکان و اشخاص مسن می باشد

مضرات گیاه موز

موز نفاخ است و زیادخوردن آن خصوصا در سرد مزاجان تولید گاز معده می کند برای رفع این عارضه باید پس از خوردن موز کمی نمک خورد
موز بعلت دارا بودن قند زیاد برای مبتلایان به مرض قند مضر است و نباید در خوردن آن افراط کنند

مشخصات گیاه موز

موز گیاهی است علفی که مانند درختچه است . برگهای آن بسیار بزرگ و پهن و گاهی تا ۲ متر می رسد . گلهای آن مجتمع و بصورت سنبله است میوه آن ابتدا سبز و بعد از رسیدن برنگ زرد در می آید .
موز از چهار هزار سال قبل در هندوستان کشت می شده است . در سال ۱۴۸۲ پرتغالیها موز را در سواحل گینه پیدا کردند و به جزائر قناری بردند و سپس بوسیله میسیونر مذهبی اسپانیولی به نواحی حاره آمریکا برده شد و اکنون موز در تمام مناطق گرمسیر دنیا کشت می شود .
موز را هنگامیکه هنوز سبز است از درخت می چینند و به مناطق مختلف می فرستند و در آنجا بوسیله گرما دادن آنرا می رسانند .
موز انواع مختلف دارد یک نوع آن بسیار درشت و نوعی از آن هم خیلی ریز است که مزه شیرینی دارد .
در کشورهای استوایی معمولا موز را می پزند و همراه با برنج و لوبیا می خورند در کشورهای آمریکای لاتین موز را ورقه ورقه کرده و در آفتاب خشک می کنند
هنگامیکه موز انتخاب می کنید باید پوست آن زرد و سفت و روی آن لکه های سیاه وجود داشته باشد و این نشانه موز رسیده است . موز نارس بدلیل داشتن نشاسته زیاد هضمش سنگین است .

تولید مثل گیاه موز

کثیر موز از طریق پاجوش هایی است که از ریشه آن می زند و هنگامی که این پاجوش ها به ارتفاع ۸۰ سانتی متر رسیدند، آن را جدا کرده و از فاصله ۳ ـ ۲ متر دورتر از بوته مادر می کارند. موز، بومی مناطق حاره خاور دور است و در جنوب ایران نیز ارقامی از آن کاشته می شود. میوه موز میوه ای است استوانه ای و قوسی که بسته به نوع موز به قطر ۱۲ ـ ۳ سانتی متر و به طول ۳۰ ـ ۵ سانتی متر است. رنگ پوست میوه معمولاً سبز مایل به زرد و یا زرد است که پس از رسیدن و مدتی ماندن، کمی قهوه ای می شود. در قسمت داخلی پوست، گوشت سفید شیرین و در بعضی ارقام بسیار معطر و لذیذ واقع است. در میوه موز معمولاً دانه رشد ننموده و وجود ندارد. معمولاً در حدود ۴۰ درصد از موز را پوست و ۶۰ درصد را گوشت تشکیل می دهد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.