این گیاه از تیره نعناعیان است که بین ماههای تیر و مرداد گل میدهد. ساقههای آن راست و چهار گوش بوده و پوشیده از کرک است. از کنار برگهایش، گلهایی با کاسبرگهای بنفش میروید. میتوان گفت تمام گیاه، عطر لیموی تندی از خود ساطع میکند. امروزه به منظور بهره برداریهای تزیینی و طبی و تولید عسل، این گیاه را در باغها و مزارع کشت میکنند.
نام علمی: Melissa officinalis
طبیعت: از نظر طب سنتی ایران این گیاه طبیعتی گرم و خشک دارد.
خواص:
– دمنوش این گیاه برای افرادی که از نفخ معده رنج می برند توصیه می شود و بعد از غذا به هضم آن کمک می کند.
– بادرنجبویه در خوش بو کردن دهان موثر است و بوی بد دهان را از بین میبرد.
– استفاده از این گیاه به عنوان یک داروی ضد افسردگی تا قرن هفدهم ادامه داشت. آزمایشهای جدید بر روی حیوانات آزمایشگاهی نشان می دهد که این گیاه همانند یک داروی مسکن بر روی دستگاه عصبی مرکزی عمل می کند و به همین دلیل آرام بخش است.
– جهت بهبود تهوع، مراحل اول سرماخوردگی، خستگی عصبی و افسردگی مفید است.
– باعث تقویت حافظه می شود.
– برطرف کننده تنگی نفس است.
– باعث جلوگیری از سکته قلبی و مغزی میشود.
موارد منع مصرف:
– اختلالات هورمون های تیروئیدی
– افرد مبتلا به گلوکوم (آب سیاه چشم)
– بارداری و شیردهی
– افرد حساس به آسپیرین
– کودکان
طرز تهیه:
– یک قاشق غذا خوری برگ بادرنجبویه را در یک قوری ریخته و آب با دمای ۸۰ درجه سانتی گراد روی آن ریخته تا به مدت ۱۵ دقیقه دم بکشد. برای شیرین کردن آن می توانید از عسل یا نبات استفاده کنید.