Warning: Undefined variable $toReturn in /home/ir24/public_html/doctor/wp-content/plugins/searchterms-tagging-2/searchterms-tagging2.php on line 1004
نام گیاه : گشنیز
نام انگلیسی : Coriander
نام علمی : Coriangrum sativum
خواص گیاه گشنیز
میو? گشنیز دارای ۷٫۵% آب، ۱۳ـ۲۰ درصد مواد چرب (اسید اولئیک، اسید پالمتیک، اسید پتروسه لینیک، اسید لینولئیک) ۱۶ـ۱۸% مواد پروتئیک، ۳۸% سلولز، ۱۳% مواد غیر ازته و روغن فرار است. اگر چه فارماکوپه بریتانیا حداقل میزان روغن فرار میوه گشنیز را ۰٫۳% حجم در وزن برآورد کرده است ولی میوه گشنیز در نقاط مختلف دنیا بین ۲٫۶ـ۲/۰ درصد روغن فرار دارد. عمده‌ترین ترکیب موجود در روغن فرار گیاه را ـ لینالول یا کوریاندرول تشکیل می‌دهد که بسته به اقلیم محیط کشت گشنیز میزان ۵۵ تا ۷۴ درصد روغن می‌باشد. سایر ترکیبات مهم موجود در روغن فرار میوه گشنیز عبارتند از: آلفا پینن، لیمونن، ۱و۸ ـ سینئول و کامفر؛ ضمناً ترکیبات دیگری نیز به مقدار کم در گیاه موجود است.
سایر ترکیبات موجود در میوه گشنیز شامل فلاونوئیدها مانند روتین، کومارین‌ها، اسیدهای فنلی، فتالیدها، اسیدهای آمینه، پروتئین‌ها به میزان ۱۱ـ۱۷ درصد، چربیها به میزان ۲۸ـ۱۶%، نشاسته و قند.
گشنیز و تخم گشنیز از نظر طب قدیم ایران سرد و خشک است
مضرات گیاه گشنیز
گشنیز اگر به اندازه بکار رود هیج گونه ضرری ندارد ولی مصرف زیاد از حد آن تولید مستی توام با خستگی شدید می کند و گاهی به خوابی عمیق و گنگی و بی حسی منجر می شود .
تخم گشنیز را می توانید از فروشگاههای گیاهان دارویی و یا ایرانی و یا چینی خریدری کنید . چینی ها گشنیز را جعفری چینی Chinese Parsley می نامند .
مشخصات گیاه گشنیز
گیاهی یکساله، بدون کرک، طول گیاه به ۵۰ سانتی‌متر می‌رسد. با ساقه نازک، صاف و دارای انشعابات دو شاخه‌ای است. برگهای پائینی با تقسیمات شانه‌ای و دارای ۳ـ۲ زوج برگچه تقریباً تخم مرغی، دندانه‌دار، برگهای ساقه‌ای بدون دمبرگ و گلها به رنگ سفید و صورتی مجتمع در گل آذین چتر و میوه کروی می‌باشد.
تولید مثل گیاه گشنیز
دوره رویش گیاه گشنیز از آغاز رویش بذر تا پایان دوره گلدهی و تشکیل میوه به شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد و مدت آن بین ۱۲۰ـ۸۰ روز است. گشنیز معمولاً به صورت بهاره و پائیزه کشت می‌شود. فروردین ماه زمان مناسب کشت بهاره و مهر و آبان ماه، زمان مناسب کشت پائیزه است. در کشت بهاره که رایج‌تر است اولین میوه‌های گشنیز در اواخر تیرماه تشکیل می‌شود و پس از کامل شدن در اواخر مرداد تا اوایل شهریور می‌رسند.
در باختران، آبادان، تبریز، بلوچستان، کرمان، بوشهر (باغ مانی)، برازجان، تهران، دماوند، دره آبشار و در غالب نقاط ایران کشت می‌شود. تولید سالیانه گشنیز در جهان به بیش از ۲۲۰ هزار تن می‌رسد که بیشتر آن را اوکراین تهیه می‌کند. پرورش گشنیز علاوه بر اوکراین در کشورهای ایتالیا، مالت، هلند، مراکش، مصر، بنگلادش، چین، هند، آرژانتین، آمریکا و مکزیک نیز معمول است.
