نام گیاه : سماق
نام انگلیسی : Sumac
نام علمی : Rhus coriaria
خواص گیاه سماق
مهم ترین املاح میوه سماق عبارتند از: آلومینیوم، باریوم، کلسیم، کادمیوم، مس، آهن، پتاسیم، لیتیوم، منیزیوم، منگنز، سدیم، نیکل، فسفر، سرب، سلنیوم، وانادیوم و کروم.
ترکیبات دیگر:
فیبر: ۶٫۱۴ درصد
رطوبت: ۶٫۹ درصد
روغن: ۴٫۷ درصد
پروتئین: ۶٫۲ درصد
عصاره محلول در آب: ۸٫۶۳ درصد
مواد آلی مهم سماق: فلاون ها، اسیدهای فنلی و تانن های هیدرولیز شونده،
اسیدهای آلی: مالیک، سیتریک، تارتریک و فوماریک،
اسیدهای چرب: اولئیک، لینولئیک و پالمیتیک،
آنتوسیانین ها: دلفیدین، میرتی لین و کری زانتمین.
گالوتانن ها مهم ترین ترکیبات سماق بوده و مقداری از اثرات اصلی مربوط به آنهاست.
مضرات گیاه سماق
خوردن سماق تازه باعث مسمومیت می شود. بنابراین فقط باید خشک آن را مصرف نمود.
به دلیل اینکه طبیعت سماق سرد است، برای افراد سردمزاج مناسب نیست و باید با گیاهان گرم مصرف شود.
مصرف بیش از حد سماق می تواند مسمومیت زا باشد.
سماق را باید به دور از نور مستقیم خورشید نگهداری نمایید.
مشخصات گیاه سماق
سماق درختچه ای است کوهستانی که میوههای خوشهای دارد. رنگ میوه ی آن قرمز و قهوهای است و طعم آن گس است، ولی پس از رسیدن ترش میشود. میوه ی سماق پس از کوبیدن به عنوان چاشنی، همراه با غذاهایی مانند کباب استفاده میشود.
نام علمی سماق Rhus coriaria است. “سماق” در قدیم “سماک” نیز تلفظ میشده است، در حقیقت فارسی آن سماک و عربی آن سماق است.
این گیاه اغلب در مناطق مدیترانه، جنوب ایتالیا و آسیای شرقی به ویژه در ایران دیده می شود. انواع متنوعی دارد که برخی از آنها جنبه ی تزیینی داشته و اگر حواسمان نباشد، می تواند موجب مسمومیت و خارش گردد.
تولید مثل گیاه سماق
سماق درختچه ای است که طول آن حداکثر به ۱۰ متر می رسد و در بیشتر نواحی ۱ تا ۵ متر می باشد. برگ های آن به صورت مرکب بوده و از ۹ تا ۱۵ برگچه تشکیل شده است. این برگ ها پوشیده از کرک و دندانه دار هستند. برگ ها در پاییز تغییر رنگ داده و سبز مایل به قرمز می شوند. گل ها بسیار کوچک و به صورت مجتمع خوشه و به رنگ های سبز، کرم و یا قرمز می باشند. طول خوشه ها حداکثر به ۳۰ سانتی متر می رسد. میوه ها به صورت شفت کوچک تقریباً کروی هستند که پس از رسیدن کامل به رنگ قرمز مایل به قهوه ای در می آیند. میوه ها پوسته ای ترش مزه و قابض دارند.
سماق در بیشتر نقاط دنیا، به خصوص نقاط گرم، رویش دارد. در آمریکای شمالی به وفور یافت می شود و در ایران، در نقاط مختلف از جمله اطراف تهران، کرج، قزوین، قم، تبریز، همدان، اطراف شیراز، تربت جام، مازندران و گیلان می روید.