نام گیاه : تمبر هندی
نام انگلیسی : Tamarind
نام علمی : Tamarindus indica
خواص گیاه تمبر هندی
این میوه دارای قند، پروتئین، اسید سیتریک، اسید مالیک، ویتامین C، کلسیم، پتاسیم، آهن و مواد فیبری بوده و فاقد ویتامین A، سدیم، چربی و کلسترول است. این میوه دارای دو نوع ترش و شیرین است و نوعی میوه هندی محسوب می‌شود.
تمبر هندی از نظر طب قدیم ایران سرد و خشک است
مضرات گیاه تمبر هندی
زیاد خوردن و افراط در مصرف تمبر هندی باعث زخم روده، سرفه و سنگینی معده می‌شود. همچنین برای ریه و طحال خوب نیست و در اشخاصی که ریه و طحال ضعیفی دارند ممکن است تولید اشکال کند. این میوه برای افراد سردمزاج توصیه نمی‌شود چرا که زیاده‌روی در مصرف آن می‌تواند باعث سستی و ضعف اعصاب شود.
تمبر هندی فرآوری شده دارای نمک زیاد است که برای افراد دارای فشار خون بالا توصیه نمی‌شود. همچنین در هنگام خرید این گونه محصولات خصوصا نوع وارداتی آن حتما به لیبل فارسی که از طرف وزارت بهداشت، تاریخ‌گذاری و کدگذاری شده است توجه کنید. غیربهداشتی بودن این محصول در مصرف‌کننده می‌تواند منجر به بروز دل‌پیچه، تهوع، تب و در نهایت اسهال خونی شود.
مشخصات گیاه تمبر هندی
خاستگاه تمر هندی مناطق استوایی قاره? آفریقا است و امروزه نیز این گیاه در کشورهای سودان، کامرون، نیجریه و تانزانیا به صورت خودرو می روید. تمر هندی صدها سال پیش از طریق کشتی به شبه‌جزیره? هند نیز منتقل شد و در آن‌جا پرورش یافت. پس از آن، این گیاه در سراسر مناطق گرمسیری آفریقا و آسیای شرقی، از جمله تایوان و حتی برخی نواحی چین پخش شد.
این گیاه برای نخستین بار در هند، توسط گیاه‌شناسان اروپایی با نام Tamarindus indica توصیف گشت. ریشه? این واژه از نام عربی این میوه گرفته شده و به معنای خرمای هندی می‌باشد.
در قرن شانزدهم تمر هندی توسط استعمارگران اسپانیایی و پرتغالی به آمریکای لاتین نیز صادر شد و در کشورهایی چون مکزیک، هندوراس و گواتمالا پرورش یافت. امروزه این گیاه بخش مهمی از رژیم غذایی ساکنین این مناطق را تشکیل می‌دهد.
تولید مثل گیاه تمبر هندی
درخت تمر هندی بین ۱۰ تا ۲۰ متر طول دارد. رشد این گیاه کند، ولی عمر آن بسیار طولانی است. تمر هندی در خاک‌های رسی، ماسه‌ای، ابلیزی و اسیدی به خوبی رشد می‌کند. این درخت مخصوص مناطق حاره بوده و به سرما حساس است، اما مقاومت بالایی دربرابر خشکی و باد دارد.
برگ‌های این درخت همیشه‌سبز و به رنگ سبز روشن هستند. برگ‌ها مرکب بوده به صورت فراهم قرار گرفته‌اند.
تمر هندی در اواخر ماه اردیبهشت گل‌هایی دارای ۵ گل‌برگ و زردرنگ با خطوط نارنجی یا قرمز می‌دهد. در ماه مهر این درخت میوه‌هایی به شکل لوبیا می‌دهد. هر میوه دارای بین ۱ تا ۱۲ هسته است که توسط گوشتی ترش‌مزه، خمیرمانند و رشته و فیبردار احاطه شده است. میوه‌ها پوستی قهوه‌ای رنگ و سخت دارند و می‌توانند تا ۱۵ سانتی‌متر طول داشته باشند. هر درخت بالغ می‌تواند سالیانه تا ۱۷۵ کیلوگرم میوه دهد.
تمر هندی‌های شبه‌جزیره هند میوه‌هایی بزرگ‌تر با ۶ تا ۱۲ هسته می‌دهند، در حالی که تمر هندی‌های آفریقایی و مناطق آمریکای جنوبی بین ۱ تا ۶ هسته دارند. این هسته‌ها قهوه‌ای‌رنگ، پهن و صاف هستند و در بعضی از مناطق چون چین و جاوا مورد استفاده کودکان برای بازی‌های چون چکرز چینی قرار می‌گیرد.
